(prawdziwe nazwisko Prorubnikow) urodziła się 2 czerwca 1915 roku we Lwowie. Absolwentka szkoły baletowej przy Operze Warszawskiej (rok 1932), mając 19 lat została baleriną Teatru Wielkiego w Warszawie i tańczyła na zmianę z Barbarą Karczmarewicz Swanildę w „Coppelii”, Aspazję w „Nocy Walpurgii” i trojaka śląskiego wespół z Janiną Kaniewską i baletmistrzem Janem Cieplińskim. Swoją błyskotliwą karierę wykonawczą Olga Sławska rozpoczęła od zdobycia Złotego Medalu na Międzynarodowym Konkursie Tańca w Warszawie w roku 1933. O jej kreacji tak pisał recenzent „Kuriera Polskiego”: „Olga Sławska była największą rewelacją wczorajszego poranku. Młodziutka dyplomantka baletu opery warszawskiej wzbudziła ogólny podziw i zachwyt nie tylko swym wdziękiem i powabem zewnętrznym, ale przede wszystkim niepospolicie subtelnym wyczuciem stylu klasycznego, wzorową techniką i iście piórkową lekkością”.
Kontynuując pasmo sukcesów Olga Sławska zdobyła brązowy medal na Międzynarodowym Konkursie Tańca w Wiedniu i Nagrodę na Olimpiadzie Tańca w Berlinie, co wkrótce pomogło jej w otrzymaniu angażu do Reprezentacyjnego Baletu Polskiego, zorganizowanego przez Arnolda Szyfmana, a prowadzonego kolejno przez Bronisławę Niżyńską i Leona Wójcikowskiego. Dwa sezony pracy w Balecie Polskim przyniosły najwybitniejsze kreacje Olgi Sławskiej, znakomicie recenzowane w Berlinie, Londynie i Paryżu.
