HISTORIA SZKOŁY

W zabytkowym budynku, w sercu Starego Miasta, mieści się szkoła w której wszyscy się znają, w której nikt nie jest anonimowy, a każdego traktuje się indywidualnie. Szkoła o kameralnej, artystycznej atmosferze, jedyna w Poznaniu i całym regionie OGÓLNOKSZTAŁCĄCA SZKOŁA BALETOWA im. Olgi Sławskiej – Lipczyńskiej przy ul. Gołębiej 8 w Poznaniu.

KALENDARIUM
DYREKTORZY SZKOŁY
ZASTĘPCY DYREKTORA DS. ARTYSTYCZNYCH
ZASTĘPCY DYREKTORA DS. OGÓLNOKSZTAŁCĄCYCH

1951 – Z inicjatywy wybitnej przedwojennej polskiej primabaleriny Olgi Sławskie- Lipczyńskiej oraz wizytatora szkolnictwa artystycznego Zygmunta Dąbrowskiego powstaje Państwowa Podstawowa Szkoła Choreograficzna. Jej pierwszą siedzibą był budynek Odwachu na Starym Rynku. Pierwszym dyrektorem Szkoły został Zygmunt Dąbrowski, a dyrektorem artystycznym Olga Sławska – Lipczyńska.
1952 – Państwowa Podstawowa Szkoła Choreograficzna zostaje przekształcona w Państwową Średnią Szkołę Baletową o 9-letnim cyklu nauczania.
1954 – Dyrektorem Szkoły zostaje Aleksander Kramski.
1957 – Szkoła otrzymuje w użytkowanie odbudowaną część budynku przy ulicy Gołębiej. Dyrektorem zostaje Edmund Jaworowicz, jego zastępcą Aleksander Kramski, dyrektorem artystycznym nadal pozostaje Olga Sławska – Lipczyńska.
1961 – Szkoła zajmuje cały kompleks budynków przy ulicy Gołębiej .
1966 – Szkoła zmienia nazwę na: Państwowa Szkoła Baletowa .
1971 – Po ustąpieniu Olgi Sławskiej – Lipczyńskiej dyrektorem artystycznym szkoły zostaje Conrad Drzewiecki, wybitny choreograf, twórca Polskiego Teatru Tańca – Balet Poznański.
1973 – Z inicjatywy Conrada Drzewieckiego nasza szkoła jako pierwsza wprowadziła do programu nauczania przedmiot – taniec współczesny.Zastępcą dyrektora Szkoły zostaje Tadeusz Sikorski, długoletni nauczyciel historii w tej szkole.1976 – obchodzono 25-lecie szkoły – spotkanie absolwentów szkoły w jej siedzibie oraz koncert w Teatrze Wielkim przygotowany przez pedagogów, uczniów i absolwentów Szkoły.
1979 – Zastępcą Dyrektora Szkoły zostaje Maria Nowak, wieloletnia nauczycielka matematyki w tej szkole.
1980 – Nowym dyrektorem Szkoły zostaje Barbara Turek, a funkcję dyrektora artystycznego obejmuje Ewa Piekarska.
1981 – Zostaje otwarty Wydział Estradowy, który działał do 1991 roku jako jedyny w Polsce.
1984 – Dyrektorem artystycznym zostaje Włodzimierz Bułanow, tancerz i choreograf.
1988 – Nowym dyrektorem artystycznym zostaje Liliana Kowalska, pierwsza solistka Teatru Wielkiego w Łodzi, a kierownikiem sekcji zostaje Alicja Curujew, absolwentka i wieloletnia nauczycielka naszej szkoły.
1990 – 1 września, z inicjatywy dyrektor Szkoły Liliany Kowalskiej i dyrektor PTT – Balet Poznański, Ewy Wycichowskiej, działał Polski Teatr Tańca II- Szkoła Poznańska. Tworzyli go najlepsi uczniowie klas licealnych PSB. Istniał do 1994 r.
1991 – Obchody 40-lecia istnienia Państwowej Szkoły Baletowej w Poznaniu i koncert w Teatrze Wielkim, przygotowany przez pedagogów i uczniów Szkoły. W Szkole odbywa się uroczystość nadania imienia Olgi Sławskiej – Lipczyńskiej oraz zjazd absolwentów. Vice- dyrektorem Szkoły zostaje Małgorzata Waligórska, długoletni nauczyciel geografii w tej szkole. Powstaje Towarzystwo Przyjaciół Szkoły Baletowej w celu wspierania działalności Szkoły.
1992 – Po raz pierwszy wręczono Nagrodę Patronki Szkoły ufundowaną przez jej synów, Piotra i Pawła Lipczyńskich. Corocznie przyznawana jest najlepszemu absolwentowi Szkoły.
1998 – Nadanie salom baletowym imiona wybitnych pedagogów szkoły: Wandy Jakowickiej i Władysława Milona.
1999 – Wprowadzono nazwę Ogólnokształcąca Szkoła Baletowa im Olgi Sławskiej – Lipczyńskiej.
2000 – Dyrektorem artystycznym zostaje Mirosław Różalski, absolwent Szkoły, choreograf i kierownik zespołów baletowych: PTT – Balet Poznański, Teatru Wielkiego w Poznaniu i Opery na Zamku w Szczecinie.
2002 – Uroczyste nadanie auli szkoły imienia Conrada Drzewieckiego.
2007 – Dyrektorem Szkoły zostaje Mirosław Różalski, v-ce dyrektorem Barbara Turek, a kierownikami sekcji Krystyna Frąckowiak oraz Rafał Kasprzak.W tym roku również ukończono remont elewacji zewnętrznej budynku Szkoły. 2010 – Ogólnopolski projekt Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Centrum Edukacji Artystycznej w wykonaniu uczniów polskich państwowych szkół baletowych „Chopiniana”, zorganizowany z okazji 200 rocznicy urodzin Fryderyka Chopina.
2012 – Obchody 60-lecia istnienia Państwowej Szkoły Baletowej. Uroczystość uświetnia koncert w Teatrze Wielkim, a w siedzibie szkoły odbywa się Zjazd Absolwentów.

1951 — 1954 Zygmunt Dąbrowski

1954 — 1957 Aleksander Kramski

1957 — 1980 Edmund Jaworowicz

1980 — 2007 Barbara Turek

2007 — Mirosław Różalski

ZASTĘPCY DYREKTORA DS. ARTYSTYCZNYCH

1951 — 1970 Olga Sławska – Lipczyńska

1971 — 1980 Conrad Drzewiecki

1980 — 1984 Ewa Piekarska

1985 — 1988 Włodzimierz Bułanow

1988 — 2000 Liliana Kowalska

2000 — 2007 Mirosław Różalski

2007 — Krystyna Frąckowiak

1957 — 1972 Aleksander Kramski

1973 — 1976 Tadeusz Sikorski

1979 — 1991 Maria Nowak

1991 — 2007 Małgorzata Waligórska

2007 — Barbara Turek

KALENDARIUM

1951 – Z inicjatywy wybitnej przedwojennej polskiej primabaleriny Olgi Sławskie- Lipczyńskiej oraz wizytatora szkolnictwa artystycznego Zygmunta Dąbrowskiego powstaje Państwowa Podstawowa Szkoła Choreograficzna. Jej pierwszą siedzibą był budynek Odwachu na Starym Rynku. Pierwszym dyrektorem Szkoły został Zygmunt Dąbrowski, a dyrektorem artystycznym Olga Sławska – Lipczyńska.
1952 – Państwowa Podstawowa Szkoła Choreograficzna zostaje przekształcona w Państwową Średnią Szkołę Baletową o 9-letnim cyklu nauczania.
1954 – Dyrektorem Szkoły zostaje Aleksander Kramski.
1957 – Szkoła otrzymuje w użytkowanie odbudowaną część budynku przy ulicy Gołębiej. Dyrektorem zostaje Edmund Jaworowicz, jego zastępcą Aleksander Kramski, dyrektorem artystycznym nadal pozostaje Olga Sławska – Lipczyńska.
1961 – Szkoła zajmuje cały kompleks budynków przy ulicy Gołębiej .
1966 – Szkoła zmienia nazwę na: Państwowa Szkoła Baletowa .
1971 – Po ustąpieniu Olgi Sławskiej – Lipczyńskiej dyrektorem artystycznym szkoły zostaje Conrad Drzewiecki, wybitny choreograf, twórca Polskiego Teatru Tańca – Balet Poznański.
1973 – Z inicjatywy Conrada Drzewieckiego nasza szkoła jako pierwsza wprowadziła do programu nauczania przedmiot – taniec współczesny.Zastępcą dyrektora Szkoły zostaje Tadeusz Sikorski, długoletni nauczyciel historii w tej szkole.1976 – obchodzono 25-lecie szkoły – spotkanie absolwentów szkoły w jej siedzibie oraz koncert w Teatrze Wielkim przygotowany przez pedagogów, uczniów i absolwentów Szkoły.
1979 – Zastępcą Dyrektora Szkoły zostaje Maria Nowak, wieloletnia nauczycielka matematyki w tej szkole.
1980 – Nowym dyrektorem Szkoły zostaje Barbara Turek, a funkcję dyrektora artystycznego obejmuje Ewa Piekarska.
1981 – Zostaje otwarty Wydział Estradowy, który działał do 1991 roku jako jedyny w Polsce.
1984 – Dyrektorem artystycznym zostaje Włodzimierz Bułanow, tancerz i choreograf.
1988 – Nowym dyrektorem artystycznym zostaje Liliana Kowalska, pierwsza solistka Teatru Wielkiego w Łodzi, a kierownikiem sekcji zostaje Alicja Curujew, absolwentka i wieloletnia nauczycielka naszej szkoły.
1990 – 1 września, z inicjatywy dyrektor Szkoły Liliany Kowalskiej i dyrektor PTT – Balet Poznański, Ewy Wycichowskiej, działał Polski Teatr Tańca II- Szkoła Poznańska. Tworzyli go najlepsi uczniowie klas licealnych PSB. Istniał do 1994 r.
1991 – Obchody 40-lecia istnienia Państwowej Szkoły Baletowej w Poznaniu i koncert w Teatrze Wielkim, przygotowany przez pedagogów i uczniów Szkoły. W Szkole odbywa się uroczystość nadania imienia Olgi Sławskiej – Lipczyńskiej oraz zjazd absolwentów. Vice- dyrektorem Szkoły zostaje Małgorzata Waligórska, długoletni nauczyciel geografii w tej szkole. Powstaje Towarzystwo Przyjaciół Szkoły Baletowej w celu wspierania działalności Szkoły.
1992 – Po raz pierwszy wręczono Nagrodę Patronki Szkoły ufundowaną przez jej synów, Piotra i Pawła Lipczyńskich. Corocznie przyznawana jest najlepszemu absolwentowi Szkoły.
1998 – Nadanie salom baletowym imiona wybitnych pedagogów szkoły: Wandy Jakowickiej i Władysława Milona.
1999 – Wprowadzono nazwę Ogólnokształcąca Szkoła Baletowa im Olgi Sławskiej – Lipczyńskiej.
2000 – Dyrektorem artystycznym zostaje Mirosław Różalski, absolwent Szkoły, choreograf i kierownik zespołów baletowych: PTT – Balet Poznański, Teatru Wielkiego w Poznaniu i Opery na Zamku w Szczecinie.
2002 – Uroczyste nadanie auli szkoły imienia Conrada Drzewieckiego.
2007 – Dyrektorem Szkoły zostaje Mirosław Różalski, v-ce dyrektorem Barbara Turek, a kierownikami sekcji Krystyna Frąckowiak oraz Rafał Kasprzak.W tym roku również ukończono remont elewacji zewnętrznej budynku Szkoły. 2010 – Ogólnopolski projekt Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Centrum Edukacji Artystycznej w wykonaniu uczniów polskich państwowych szkół baletowych „Chopiniana”, zorganizowany z okazji 200 rocznicy urodzin Fryderyka Chopina.
2012 – Obchody 60-lecia istnienia Państwowej Szkoły Baletowej. Uroczystość uświetnia koncert w Teatrze Wielkim, a w siedzibie szkoły odbywa się Zjazd Absolwentów.

DYREKTORZY SZKOŁY

1951 — 1954 Zygmunt Dąbrowski

1954 — 1957 Aleksander Kramski

1957 — 1980 Edmund Jaworowicz

1980 — 2007 Barbara Turek

2007 — Mirosław Różalski

ZASTĘPCY DYREKTORA DS. ARTYSTYCZNYCH

1951 — 1970 Olga Sławska – Lipczyńska

1971 — 1980 Conrad Drzewiecki

1980 — 1984 Ewa Piekarska

1985 — 1988 Włodzimierz Bułanow

1988 — 2000 Liliana Kowalska

2000 — 2007 Mirosław Różalski

2007 — Krystyna Frąckowiak

ZASTĘPCY DYREKTORA DS. OGÓLNOKSZTAŁCĄCYCH

1957 — 1972 Aleksander Kramski

1973 — 1976 Tadeusz Sikorski

1979 — 1991 Maria Nowak

1991 — 2007 Małgorzata Waligórska

2007 — Barbara Turek

W drugiej połowie XVI wieku, w miejscu nieistniejącego dzisiaj budynku, mieściła się siedziba Kolegium Jezuickiego – potężnego ośrodka życia umysłowego i kulturalnego ówczesnej Polski.

Niezależnie od oświaty kwitła tutaj sztuka: przedstawienia teatru szkolnego w języku łacińskim i imprezy muzyczne. W XVIII wieku powstał nowy, w dzisiejszym kształcie budynek. Po kasacie zakonu jezuitów w 1773 roku przejęła go Komisja Edukacji Narodowej i utworzyla tu Wojewódzką Szkołę Narodową. W 1793 roku w dawnym teatrze jezuitów występował Teatr Bogusławskiego. Jego twórcą i dyrektorem był Wojciech Bogusławski zwany „ojcem teatru polskiego”. W latach Księstwa Warszawskiego otworzono podwoje dla Szkoły Departamentowej z francuskim napisem nad bramą „Lycee”. Kontynuacją Kolegium Jezuickiego i wspomnianej Szkoły stało się Gimnazjum „ad Sanctam Mariam Magdalenam”, przeniesione w 1858 roku do nowego gmachu na Placu Bernardyńskim. Jeszcze w latach niewoli uruchomił tu Szkołę Tańca Piotr Mikołajczak, rdzenny poznaniak, wykształcony w dziedzinie choreografii w Warszawie i Berlinie. W 1923 roku do siedziby starego Kolegium Jezuickiego przeniesiono Szkołę Sztuki Zdobniczej.

W tym budynku Szkoła istniała do 1933 roku. Odbudowany po zniszczeniach wojennych budynek przeznaczono w 1957 roku na siedzibę Państwowej Podstawowej Szkoły Baletowej.

Piękny barokowy budynek, w którym mieści się Ogólnokształcąca Szkoła Baletowa, należy do kompleksu gmachów pojezuickich. Jezuici przybyli do Poznania w 1570 roku i przystąpili do budowy kościoła, obok którego wystawili swą Szkołę i Kolegium.Do kompleksu tego należą: Fara, ciesząca się opinią jednego z najpiękniejszych kościołów barokowych w Polsce, przylegający doń potężny gmach Kolegium (tu w 1806 roku zatrzymał się przez 3 tygodnie Napoleon, a w 1828 roku koncertował Fryderyk Chopin) oraz budynek Szkoły. Imponujący kompleks stanowi najsilniejszy akcent w architekturze starego Poznania, a równocześnie zajmuje czołowe miejsce w historii polskiego baroku. Budynek Szkoły powstał w XVIII stuleciu na miejscu nieistniejącej pierwszej siedziby Kolegium Jezuickiego, wybudowanego w drugiej połowie XVI wieku. Dwupiętrowy barokowy opilastrowany budynek posiada trzy elewacje wychodzące na trzy przylegające doń ulice: Świętosławską, Gołębią i Klasztorną. Na osi frontowego skrzydła południowego, od ulicy Gołębiej, znajduje się przelotowa sień o sklepieniu beczkowym z lunetami, po jej bokach zaś obszerne sale, również ze sklepieniami beczkowymi z lunetami. Sień prowadzi na piękny dziedziniec arkadowy, w głębi którego dekoracyjne schody wiodą na loggię (niegdyś otwartą na dziedziniec) pierwszego piętra. Obiegające dziedziniec krużganki mają sklepienia żaglaste. Dachy budynku są dwuspadowe z lukarnami od strony dziedzińca, nad północnym przęsłem arkad dziedzińca – dach pulpitowy. Wewnątrz budynku znajdują się klatki schodowe z rzeźbionymi tralkami i balustradami. Dwie z nich, znajdujące się na końcach obu skrzydeł, łączą parter z pierwszym i drugim piętrem oraz z poddaszem, trzecia prowadzi z pierwszego na drugie piętro .

opr. Stanisław Stoiński